Vali Lancea
Am invatat a fi
Te situai fara un tel, în uterul universal;
Pietrificat în propriul gând, un episod moral.
Nici râul nu te mai misca, nici vantul parca nu era
In fumul gros, intunecat, cu cerul negru fara stea.
Ai stat acolo ani la rand, cu lacrimi inghetate
Si fara frica-ai stat solid prin ura si dreptate.
Cand te-am vazut, te-am inteles, te-am luat in brate, incet,
Un mic copil mumificat, te-am absorbit in piept.
Cu lacrimi calde te tot ud in fiecare zi
Ai fost un spor din care eu am invatat a fi.
